Chleb z ziemniakami

- Babciu, opowiedz jak się u Was piekło chleb?

- No więc wieczorem się zaczyniało.. W dzieży był kawałek ciasta, zostawiony z ostatniego pieczenia - to ten zakwas (a dzieże we wsi były trzy, gospodynie sobie pożyczały) - rozrabiało się go wodą, sypało mąkę
(- Ile tej mąki Babciu? - Oj, no trochę, dwa-trzy sitka..), sól i to przez noc rosło.

Rano - raniutko - sypało się mąkę - czystą, białą - (-Ile Babciu? - Oj, no tak, żeby z pół dzieży tego ciasta było..), saganek ziemniaków i wodę (-Ile wody Babciu? - No żeby dobre to ciasto było, takie na chleb..), jak było mleko to i mleko i się wyrabiało - aż ciasto zaczęło odchodzić od ręki.

Wtedy w cieście robiło się ręką "dziurę", przykrywało lnianym płotnem i stawiało koło pieca,do rośnięcia. Jak latem się w piecu nie paliło, to dzieża była przykryta poduchą - taką, wiesz, wiejską, wielką - chleb musi mieć ciepło żeby rósł.

Jak już "dziura" zaczynała się schodzić to trzeba było rozpalać w piecu, chleba zaraz będzie pełna dzieża. Paliło się drewnem, żar później Mamusia wygarniała pomiotłem mokrym, to w piecu była wilgoć.

Chleb piekło się w blaszkach - 7-8 blaszek, a jak blaszek nie było to na liściach - dębowych, albo na chrzanie, albo na tataraku z Narwii - taki na tataraku był najlepszy..

Pod koniec pieczenia Mamusia przesadzała bochenki - wyciągała z pieca, smarowała skórkę sadłem (żeby ładnie błyszczała) i wkładała z powrotem do pieca - te z przodu na tył, z tyłu do przodu.

Na upieczonym chlebie robiło się znak krzyża, zawijało w lnianą ściereczkę i kładło bochenki na deskę, taką specjalną Tatuś zrobił na chleb, na belkach pod sufitem.

A na końcu do pieca szedł wychopieniek - taki z resztek ciasta wyskrobanych z dzieży (Tatuś mówił "wyskrobek"), niski placek - jadło się od razu, dobrze nasmarowany sadłem, jak nie było sadła to słoninką, a zimą z kapustą, cebulką i z własnym olejem ze lnu - och, to było coś najwspanialszego..

- Babciu, upiekłam chleb, spróbujesz?
- I pewnie znów ważyłaś mąkę?

Odkąd piekę chleb, marzę by upiec chleb z opowieści Babci. Chleb z ziemniakami, "Rosyjski", znalazłam u Tatter - u Babci był żytni, ten jest pszenny - żytni z ziemniakami jeszcze przede mną - ale mogę powiedzieć, że to absolutnie najlepszy pszenny chleb jaki do tej pory jadłam - wilgotny, wyraźnie zakwasowy, bardzo długo świeży. Babcia pochwaliła :)

225 g ziemniaków (ugotowanych)
2 łyżki masła
115 g zakwasu żytniego
100 ml wody z gotowania ziemniaków
350 g mąki pszennej chlebowej
2 łyżeczki soli

Ziemniaki ugotowane rozgniatam, dodaję masło. Zakwas mieszam z wodą, dodaję, mąkę, sól, mieszam, dodaję ziemniaki. Zagniatam ciasto - gładkie, dobrze się wyrabia. Zostawiam do podwojenia objętości. Odgazowuję, formuję bochenek, wkładam bochenek do wyłożonego omączoną gazą koszyka, odstawiam do ponownego wyrośnięcia. Piekę 10 min. w 230'C, 15 min. w 220'C i dopiekam w temp. 210'C - ok. 10 min. Kroję wystudzony.

I jeszcze dwa chleby, które ostatnio piekę najczęściej.

Pain de Martin od Ali-margot - Ala mówi, że to chleb mistrzowski, z najwyższej półki i ma absolutną rację! Piekłam z mąki pszennej chlebowej i żytniej - sitkowej 1400 i 720.

I Najlepszy Basi. Najlepszy jest rzeczywiście najlepszy - prosty, powiedziałabym luzacki przepis, mało pracy - spokojnie można go wyrobić (czy raczej wymieszać), zostawić, zapomnieć, wyjść na kilka godzin, przypomnieć sobie o nim, gdy już ucieka z foremki - wychodzi zawsze i smakuje tak jak powinien smakować chleb :)edit: "Rosyjskim" z ziemniakami Stoliczek debiutuje w Weekendowej piekarni! Zupełnym przypadkiem więc tym bardziej się cieszę i dziękuję Zaytoon :-)))